بعد از طلاق مالکیت اموال چگونه مشخص می شود؟

در کشورهای خارجی بخصوص امریکا که از ایالت مختلفی تشکیل شده، هر ایالت قوانین مخصوص به خود را در مسائل مختلف حقوقی دارد. حال می خواهیم درباره اموال جداگانه و ازدواج در طلاق بیاموزم، و اینکه چگونه ایالتی که در آن زندگی می کنید می تواند در تصمیم گیری برای اینکه چه کسی چه چیزی را دریافت کند، تفاوت ایجاد کند.

در طلاق، تقسیم اموال به راحتی می تواند به یک موضوع اصلی اختلاف تبدیل شود. بسیاری از زوج‌ها متعجب می‌شوند که در اغلب موارد، نام روی عنوان دارایی کنترل نمی‌کند که کدام همسر باید آن دارایی را حفظ کند. در عوض، مالکیت اموال زوجین پس از طلاق به این بستگی دارد که:

دارایی ها ملک جداگانه یکی از زوجین یا دارایی زوجین محسوب می شود و زن و شوهر در حالت "توزیع عادلانه" یا "مالکیت جامعه" زندگی می کنند.

مرتبط: 6 روش تقسیم نابرابر اموال در طلاق

دارایی زناشویی چیست و دارایی منفصل چیست؟

به طور کلی، دارایی زناشویی هر چیزی است که شما یا همسرتان در طول ازدواج به دست آورده یا به دست آورده اید. (در برخی از ایالت ها به معنای قبل از جدایی است، در حالی که در برخی دیگر به معنای قبل از طلاق است.)

بسته به ایالت شما، دارایی های زناشویی ممکن است شامل هر یک از انواع دارایی های زیر باشد، به شرطی که از قانون "هنگام به دست آوردن" پیروی کنند:

خانه اصلی، خانه های تعطیلات، و تمام اموال واقعی دیگر مانند املاک تجاری و سرمایه گذاری

حساب های بانکی، سهام و اوراق قرضه

منافع مشارکت و دارایی های تجاری

حقوق بازنشستگی، طرح های مشارکت در سود، اختیار خرید سهام، و سایر مزایای بازنشستگی و اشتغال

وسایل خانه مانند لباس، مبلمان، جواهرات و هنر

وسایل نقلیه از جمله هواپیما و کشتی های آبی

بیمه نامه های عمر و..

برنده های بخت آزمایی (بر اساس بلیط بخت آزمایی خریداری شده در دوران ازدواج، حتی برنده ها بعداً پرداخت شد).

عنوان ملک همیشه مرتبط نیست. بنابراین، برای مثال، ممکن است یک دارایی (از جمله یک حساب بانکی که درآمد خود را در طول ازدواج در آن واریز می‌کنید) را تنها به نام خود قرار دهید، اما این باعث نمی‌شود که دارایی زناشویی در نظر گرفته شود.

اموال مجزا فقط به یکی از زوجین تعلق دارد. اگرچه تفاوت هایی در قوانین ایالتی وجود دارد، اما دسته بندی هایی از اموال جداگانه وجود دارد که تقریباً جهانی هستند. برخی از این موارد عبارتند از:

اموالی که یکی از زوجین قبل از ازدواج داشته است

هدایا یا ارثی که یکی از زوجین قبل از ازدواج یا در حین ازدواج دریافت کرده است

اموالی که زوجین (به صورت کتبی) به توافق رسیده اند، معمولاً از طریق یک توافق نامه معتبر قانونی قبل از ازدواج یا پس از ازدواج جدا است.

بخشی از جوایز صدمات شخصی خاص برای جبران درد و رنج همسر آسیب دیده، در مقابل بازپرداخت هزینه های پزشکی یا سایر خسارات مالی در طول ازدواج.

آیا اموال منفک می تواند به ملکیت زناشویی تبدیل شود؟

اموال مجزا در برخی شرایط می تواند به دارایی زوجیت تبدیل شود. معمولاً این زمانی اتفاق می‌افتد که دارایی جداگانه با دارایی زناشویی مخلوط شده باشد (یا "مخلوط" شود. به عنوان مثال، فرض کنید همسر A قبل از ازدواج یک گواهی سپرده 20000 دلاری داشته است. معمولاً این دارایی جداگانه همسر الف در نظر گرفته می شود و در هنگام طلاق بخشی از توزیع دارایی نخواهد بود. اما اگر همسر الف درآمد آن سی دی را در طول ازدواج خود به حساب مشترکی با همسر ب واریز کند، وجوه سی دی دیگر دارایی جداگانه همسر الف نخواهد بود، زیرا با وجوه مشترک ترکیب شده است.

گاهی اوقات بخشی - اما نه تمام - از دارایی جداگانه می تواند تبدیل به دارایی زناشویی شود. این را اغلب در شرایطی می‌بینید که یک همسر کمک‌هایی کرده است که ارزش دارایی جداگانه همسر دیگر را افزایش می‌دهد. مثلاً بگویید همسر الف قبل از ازدواج صاحب خانه بود و هرگز نام همسر ب را روی عنوان آن قرار ندهید. تا اینجا ملک جدا. اما در طول ازدواج، این زوج از بودجه ازدواج برای بهبود خانه استفاده کردند. اگرچه این به طور کلی برای تبدیل خانه به دارایی زناشویی کافی نیست، همسر B ممکن است حق داشته باشد مقداری از افزایش ارزش خانه را که به بهبودها نسبت داده می شود، داشته باشد.

در بسیاری از مواردی که زن و شوهر بر سر اموال در طلاق خود با هم دعوا می کنند، قاضی باید با دقت به حقایق خاص نگاه کند و تصمیم بگیرد که آیا دارایی ها جدا هستند یا دارایی زناشویی، تحت قوانین آن ایالت.

اموال زوجیت در طلاق چگونه تقسیم می شود؟

پس از مشخص شدن اینکه کدام دارایی دارایی جداگانه و کدام دارایی زناشویی است، دارایی زناشویی بر اساس قوانین ایالتی بین زوجین تقسیم می شود. اساساً دو روش متفاوت وجود دارد که دولت ها برای تقسیم دارایی زناشویی استفاده می کنند: تحت قوانین «توزیع عادلانه» یا «اموال جامعه».

توزیع عادلانه اموال زناشویی

اکثریت قریب به اتفاق ایالت ها از قانون توزیع عادلانه استفاده می کنند. به طور خلاصه، قاضی تمام دارایی زناشویی زوجین را تقسیم می کند (و بدهی های زناشویی آنها را تخصیص می دهد) بر اساس تصمیم قاضی مبنی بر اینکه چه چیزی برای هر دو زوج در حقایق خاص هر پرونده منصفانه است. به دلیل این رویکرد مورد به مورد، توجه به این نکته مهم است که «عادلانه» لزوماً به معنای برابر (یک تقسیم 50-50) نیست.

هر ایالت دستورالعمل های خاص خود را دارد که قضات هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه تقسیم بندی باید از آنها پیروی کنند.